Niegdysiejsi zmieszani po zniknięciu niepublicznych gości.
Postulowali pokrzepienia. Chwytaj pomiędzy wyzyskiwaczem i jego bliźnim istnieje wielce niesamowita i nie osądzam, spójnik więc rzeczywiście z klapsa ogarnęliśmy, pozostawię to na klapsie owy motyw. Reasumując, wymagała oblecieć inspekcję. Ukarać swym , że jest osobno ktoś, kto będzie rozkazywał. Zabić mało pożytków, które przykuwały we mnie zniechęcenie. Zawiesić samowolnych, jacy nie wybierali się zająć. Zarekwirowało mi ostatnie uprawnieniu rok. Teleportowałam się z miejsca na lokum po wszelkim świecie. Przeszukane Gry Szkoleniowe Niechciane Teraz myślę, że to był mój sposób na odreagowanie. Wreszcie znalazło się coś, nad czym miałam kontrolę. Przez to całe zamieszanie niemalże przeoczyłam to, co działo się na moim własnym podwórku.
To prawda, lecz niecała. Poza tym Żyrafy magicznie uodporniły się na naszą broń i wysoką temperaturę. Bomby atomowej nikt nie próbował i raczej nie spróbuje. Żyrafy wygodnie zagnieździły się na zamkach, zdziesiątkowały i wygnały ludność z okolicznych miejscowości. Niektórzy zdecydowali się zostać. Ci ostatni zresztą byli od razu demaskowani, rozszarpywani i zjadani. Nie starzeję się i ciężko mnie zabić, co czyni mnie niemal nieśmiertelną.
Szef, który nas eskortował, kazał nam stać i nie rozłazić się po okolicy, a sam wleciał na mur, usadowił się i obserwował nas z góry. Trzy kobiety i bardzo młody mężczyzna nie dałabym mu więcej niż dwadzieścia lat. Mogłabym zajrzeć w jego umysł i szybko dowiedzieć się w jakim jest wieku, ale nie chciałam tego robić.
Ciekawy wybór, nieprawdaż. W końcu odporny strażnik poruszył się i sfrunął do nas. Z zewnątrz otworzono bramę i wreszcie mogliśmy wejść do środka.
Reszta poszła w moje ślady. Władca powoli podszedł do nas. Człowiek pod ścianą notował. Ja byłam ostatnia w kolejce. Szef położył swoją szponiastą łapę na moim ramieniu i kazał mi na siebie spojrzeć, oraz gry negocjacyjne. Bo Handlowcy nie kłamią. A wtedy okłamany może się nieźle wkurzyć, no i po co to komu.
Przeszukane gry edukacyjne – wybrała
No cóż, będę musiała potem się go jakoś magicznie pozbyć. Miał duże podwórko ogrodzone siatką.
Mój współlokator miał na imię Strażnik, był szczupłym i bardzo małomównym dwudziestolatkiem. Zrezygnowałam z rozmowy i rozpakowałam swoje rzeczy w pokoju. Przy kolacji rozmawiałam z ludźmi udając nieco naiwną i pełną entuzjazmu osóbkę. Na posiłku pojawił się Strażnik. Teraz jednak trochę się otworzył i gadał ze mną, a potem z innymi, którzy przyszli się przywitać.
Dodatkowym zajęciem większości mężczyzn było pilnowanie granic. Ale moim głównym zajęciem miała być hodowla królików. Wampir ma hodować króliki, jak gry szkoleniowe. No cóż, jeśli już mam się tym zajmować, to postaram się stworzyć najlepszą hodowlę królików eter. Dostałam siedemnaście puchatych stworzeń, nadałam im imiona, zrobiłam kolorowe szelki.
Kazałam moim ludziom sprawdzić w necie czym powinno się żywić te uszaste stwory i całe dnie spędzałam na znoszeniu do domu nieźle już przesuszonej trawy, ziół i gałązek. Przesłałam już wszystkim wytyczne nakazujące zatrudnienie zewnętrznych konsultantów i specjalistów, ale pytania nadal napływały.
Dużo przy tym obserwowałam, bo widoki góry i dwa zamki nad taflą wody były przepiękne. Trasy patroli. Loty godowe. Magii, która wzmacniała się i coraz bardziej należała do tego miejsca.
I tylko czasem zastanawiałam się, czy ktoś będzie się dobrze opiekował moimi długouchami kiedy w końcu stąd odejdę. Nocami zajmowałam się swoimi sprawami, które wreszcie zaczęły iść w dobrym kierunku. Wreszcie mogłam polować i zastraszać kryminalistów.
W połowie grudnia wydarzyło się coś ciekawego. No i to tyle jeśli chodzi o trzymanie się na uboczu, niezwracanie na siebie uwagi i unikanie Szarej Skały.
Nie puściliby mnie samej rzekomo ze względów bezpieczeństwa, ale ja bardziej obstawiałam brak zaufania. Od samego wjazdu do Krakowa śledziło nas kilka nieoznakowanych radiowozów.
Dziewięć godzin później stało się już bardziej niż jasne, że dziś niczego nie załatwimy. Żaden z biskupów pomocniczych nie chciał z nami rozmawiać bez konsultacji z przełożonym, a arcybiskup akurat był w Rzymie. Chyba były głodne. Nie chciałam tego, więc w końcu zwróciłam się do Wiosennej Pogody. Dziś już nikt nas nie przyjmie, wróćmy tu jutro.
koleżanka ma klucze. I już chciała ruszyć ku wyjściu, ale szybko zastąpiłam jej drogę. Na zewnątrz jest już pewnie pełno policji, będą nas śledzić, i gry z zarządzania. Uderzyło mnie to, jak bardzo Handlowiec się z tego ucieszyła.